In de afgelopen weken waren er vele bijzonder fraaie zonsopgangen. En dankzij de tijd van het jaar, waren ze ook nog eens zo laat, dat je er niet vroeg je bed voor uit hoefde. Toch heb ik heb ze allemaal gemist, op één na. Op de vrijdag vóór Kerst stond ik om half negen op het strandje bij de Molenbrug in Kampen om foto’s te maken van de zon die opkomt boven de IJssel.
Eigenlijk was ik om half negen nog net op tijd. De mooiste kleuren waren toen al aan het verdwijnen. En toen de zon om kwart voor negen tevoorschijn kwam, was er niet veel moois meer over.
Dat laatste kwartier voor de zonsopgang was natuurlijk ook het laatste stukje van het zogenaamde blauwe uurtje. Waar aan de kant van de zon de hemel paars-rood-oranje-geel kleurde, was precies de andere kant op, richting de molen ‘De Olde Zwarver’, een helder blauwe lucht te zien.
