4.7.1 – Romes positie op de concilies van Nicea en Efeze
'Het concilie van Nicea kende de eerste plaats onder de patriarchen toe aan de bisschop van Rome. Daarmee stelde het concilie hem niet aan als hoofd over iedereen. Nee, het concilie maakt hem alleen een van de voornaamsten.'
4.7.2 – Romes positie op het concilie van Chalcedon en het vijfde concilie van Constantinopel
'De bisschop van Rome had op het concilie van Chalcedon niet de eerste plaats omdat hij daar recht op had, maar omdat degenen die de leiding hadden moeten hebben, zich met hun gebrek aan zelfbeheersing en bandeloosheid voor die positie gediskwalificeerd hadden.'
4.7.3 – De bisschop van Rome werd door andere bisschoppen als collega behandeld
'Vast en zeker waren al die hoogmoedige aanduidingen, waar de stoel van Rome later mee is gaan pronken, totaal onbekend zolang de kerk nog haar echte en zuivere vorm had.'
4.7.4 – Gregorius de Grote wilde geen ‘universele bisschop’ genoemd worden
'Gregorius de Grote roept met kracht uit dat de titel 'universele bisschop' onheilig is, godslasterlijk zelfs. Sterker nog: een voorbode van de antichrist.'
4.7.5 – Het gezag van de paus
'Er is geen tijd geweest waarin de stoel van Rome niet geprobeerd heeft gezag te krijgen over andere kerken.'
4.7.6 – Het ordenen van bisschoppen
'Het staat vast dat de bisschop van Rome de macht om bisschoppen te ordenen vroeger alleen had in het gebied waar hij patriarch was, dat wil zeggen: in de kerken die onder Rome vielen.'
4.7.7 – Vermaningen en censuur
'De bisschoppen van Rome gebruikten vroeger vermaningen tegen anderen, maar op hun beurt ondergingen ze die ook. Dus op dit punt blijkt niet dat de bisschop van Rome enig gezag had over degenen die niet tot zijn eigen gebied behoorden.'
4.7.8 – Het samenroepen van synodes
'Als een van de bisschoppen geprobeerd had een algemeen concilie uit te schrijven, zouden degenen die niet tot zijn provincie behoorden, daar niet op gereageerd hebben. Dus daarom dagvaardde de keizer hen, allemaal op hetzelfde niveau.'
4.7.9 – Appelzaken
'Velen hebben zich op de bisschop van Rome beroepen. Ook zelf heeft hij geprobeerd in rechtszaken het onderzoek naar zich toe te trekken. Maar steeds als hij zijn grenzen overschreed, werd hij uitgelachen.'
4.7.10 – Een voorbeeld van een appelzaak
'In de tijd van Constantijn de Grote was de bisschop van Rome in alle opzichten ver verwijderd van het oppergezag, waarvan hij nu beweert dat Christus hem dat over alle kerken gegeven heeft en waarover hij liegt dat hij dat in alle eeuwen met instemming van de hele wereld in bezit gehad heeft.'
