4.13.18 – Paulus over weduwen die niet mogen hertrouwen
'De gelofte van het celibaat keur ik om geen andere reden af dan dat die onterecht beschouwd wordt als een manier om God te dienen en te gemakkelijk gedaan wordt door mensen die niet het vermogen gekregen hebben om zich te onthouden.'
4.13.3 – We mogen niet te veel beloven
'Sommigen proberen lof te verdienen voor hun nederigheid door zich te verstrikken in vele vormen van onthouding. Terwijl God niet voor niets wilde dat we daar vrij van zouden zijn.'
4.13.4 – Geloften voor het verleden: dankbaarheid en berouw
'Het is heel belangrijk met welke bedoeling je een gelofte doet. Want de Heer kijkt naar het hart en niet naar uiterlijke schijn.'
4.13.17 – Kloostergeloften en de gelofte van kuisheid
'Als monniken hun kap omslaan, doen ze tegelijk daarmee een strik om van duizend goddeloze vormen van bijgeloof.'
4.13.6 – Legitieme geloften
'Alle gelovigen hebben één zelfde gelofte. Die hebben we gedaan bij de doop en door onderwijs in de christelijke leer en door gebruikt te maken van het avondmaal bevestigen en ratificeren we die als het ware.'
4.13.7 – Verkeerde geloften
'Huichelaars hebben het gevaarlijke en vervloekte idee dat ze, als ze onzinnige dingen gedaan hebben, een meer dan gewone rechtvaardigheid verdiend hebben. Ze plaatsen de kern van vroomheid in uiterlijke rituelen.'
4.13.19 – Geen jonge vrouwen
'Het is totaal onacceptabel dat arme meisjes, nog voordat ze gezien hun leeftijd zelfkennis of levenservaring kunnen hebben, er niet alleen door bedrog, maar zelfs met geweld en bedreigingen toe gedwongen worden de vervloekte strikken om te doen van een gelofte van onthouding.'
4.13.8 – Het oude kloosterleven
'Vroeger was het de gewoonte dat vrome mannen zich door de kloosterediscipline voorbereidden op het besturen van de kerk. Dan zouden ze extra bekwaam en beter getraind zijn om zo'n grote taak op zich te nemen.'
4.13.20 – Verkeerde geloften moet je breken
'Geloften die voortkomen uit dwaling en bijgeloof, hebben voor God geen waarde.'
4.13.10 – Het verschil tussen het oude en het tegenwoordige kloosterleven
'Monniken zijn niet tevreden met de vroomheid waarvan Christus gebiedt dat de zijnen die continu moeten proberen te bereiken. Daarom verzinnen ze een of andere nieuwe vroomheid. Ze denken dat ze, als ze daarover mediteren, volmaakter zijn dan alle andere mensen.'
