4.11.1 – De sleutelmacht en de prediking
'De macht van de rechtspraak is niets anders dan een orde die is ingesteld om de geestelijke regering te bewaren. Voor dat doel zijn er in de kerken van het begin rechtbanken ingesteld om de levenswandel te beoordelen, fouten te bestraffen en de sleuteltaak te bedienen.'
4.11.2 – De sleutelmacht en de tucht
'Niemand mag het oordeel van de kerk koppig negeren. Daarom verklaart de Heer dat zo'n oordeel een afkondiging is van zijn eigen rechtspraak. Zo'n oordeel blijft geldig in de hemel!'
4.11.3 – Kerkelijke en burgerlijke rechtspraak
'Er is een heel verschil tussen de kerk en de overheid. De kerk claimt niets voor zichzelf dat hoort bij de overheid. En de overheid kan niet uitvoeren wat de kerk moet doen.'
4.11.4 – De kerk kan niet zonder geestelijke rechtspraak
'Een vrome overheid zal voor zichzelf geen uitzondering maken en zich niet onttrekken aan de algemene gehoorzaamheid van Gods kinderen. En het belangrijkste onderdeel daarvan is dat je je onderwerpt aan de kerk die oordeelt volgens Gods Woord.'
4.11.5 – Door het Woord, zonder geweld
'De strengste straf van de kerk en als het ware de laatste bliksem is de ban. En daar is geen kracht of geweld voor nodig. De kracht van Gods Woord is daarvoor genoeg.'
4.11.6 – Door een raad van ouderlingen
'Er waren in de oude kerk twee soorten ouderlingen. Sommigen waren aangesteld om te onderwijzen en anderen alleen om toezicht te houden op de levenswandel.'
4.11.7 – Bederf van de kerkelijke rechtspraak
'Uit het ene kwaad ontstaat altijd een volgend kwaad.'
4.11.8 – De zwaardmacht van de roomse kerk
'De taak van een herder is anders dan de taak van een vorst. Die dingen zijn zo verschillend dat ze niet in één persoon kunnen samenvallen.'
4.11.9 – De zwaardmacht past niet bij de geestelijke taak
'De apostelen hadden zoveel gaven gekregen dat ze meer en grotere zorgen konden dragen dan alle mensen die na hen geboren zijn. Toch gaven zij toe dat ze niet tegelijk het Woord en de tafels konden bedienen zonder onder die last te bezwijken.'
4.11.10 – Het toe-eigenen van de zwaardmacht
'De vorsten hebben uit eigen beweging de rechtspraak aan de bisschoppen gegeven. De bisschoppen hebben deze goedheid van de vorsten misbruikt voor hun eigen voordeel. Alleen al door dat ene voorbeeld hebben ze voldoende bewezen dat ze helemaal geen bisschoppen zijn.'
