2.10.18 – Het ging om wat er na het aardse leven komt
'Het ultieme einde betekent voor de heiligen leven en redding, hoe zo ook heen en weer geslingerd worden. Maar het geluk van de goddelozen is een aangename weg die hen langzaam maar zeker naar de afgrond van de dood brengt.'
2.10.12 – Izak en Jacob leefden op aarde in ellende
'Jacob ontkent pertinent dat hij de voorspoed heeft ervaren die de Heer hem beloofd had. Als zijn verzekering klopte, dan betekent dat dat hij zijn hoop niet gevestigd had op aardse dingen.'
2.10.5 – De Joden hadden dezelfde symbolen van doop en avondmaal als wij
'Paulus zegt dat de Joden hetzelfde geestelijke voedsel gegeten en dezelfde geestelijke drank gedronken hebben als wij. En met dat eten en drinken bedoelt hij Christus.'
2.10.9 – God is geen God van doden, maar van levenden
'De Heer noemde zichzelf lang na hun dood de God van Abraham, Izak en Jacob. Dat zou toch een belachelijke aanduiding zijn als zij er niet meer waren?'
2.10.21 – Het visioen van Ezechiël over de uitgedroogde beenderen
'Enkel door een wenk van Hem maakte de Heer uitgedroogde en verstrooide botten weer levend. Zo gemakkelijk!'
2.10.19 – Job rekent op een leven na dit leven
'Voor wie alleen aan het tegenwoordige leven denkt, is de dood de ultieme wanhoop. Maar zelfs de dood kon Job zijn hoop niet afnemen.'
2.10.3 – Het Oude Testament was gericht op het toekomstige leven
'Paulus laat heel duidelijk zien dat het Oude Testament vooral gericht was op het toekomstige leven. Want hij zegt dat het Oude Testament de beloften van het evangelie bevat.'
2.10.23 – Conclusie: het Oude Testament ging over het eeuwige leven
'De Joden lezen en herlezen Mozes wel. Maar er ligt een sluier over hen heen. Dat voorkomt dat ze het licht zien dat glanst op Mozes' gezicht. En zo zal hij bedekt en omhuld blijven totdat ze hem naar Christus keren.'
2.10.15 – David hoopte op eeuwig leven
'Echt, wie erkent dat er op aarde niets zeker of blijvend is en toch zijn hoop op God gevestigd houdt, ziet het vast zo dat voor hem ergens anders geluk klaarligt.'
2.10.6 – Het manna was een geestelijk symbool
'Paulus wist dat de Heer het manna niet alleen uit de hemel liet regenen als voedsel voor de maag. Hij wist dat de Heer het manna ook gaf als een geestelijk mysterie, om af te beelden dat Christus ons geestelijk levend maakt.'
