Het Praeludium & Fuga in d (BWV 539) van Johann Sebastian Bach, gespeeld op het orgel van de Grote of Sint-Michaëlskerk in Zwolle (via Hauptwerk).
Het Praeludium is kort en gedragen en wordt manualiter gespeeld. Het contrast met de Fuga is groot. Die is veel langer, heel levendig en heeft wel een pedaalpartij. En het is geen standaard orgel-fuga. De schrijfwijze is ‘dun’: eigenlijk beweegt er steeds maar één stem, terwijl de andere stemmen weinig meer doen dan begeleidende akkoorden toevoegen. Maar dat is te verklaren: het is eigenlijk helemaal geen orgelfuga, maar een bewerking van een fuga voor vioolsolo. Het is oorspronkelijk het tweede deel uit Bachs eerste Sonate voor viool (BWV 1001). En in die vorm is het een ongelooflijk vernieuwend en virtuoos stuk. Ook bestaat er een versie (in g) voor luit (BWV 1000).
Of Bach zelf deze orgelversie gemaakt heeft, wordt wel betwijfeld, net als het auteurschap van het Praeludium, dat pas in de negentiende eeuw in combinatie met deze Fuga opdook.
Registratie:
Praeludium:
Hoofdwerk: Octaav 8′
Fuga:
Rugwerk: Roerfluit 8′, Fluit 4′, Superoctaav 2′
Pedaal: Subbas 16′, Octaav 8′
