De Plantagekerk in Zwolle

0
812

Wie had gedacht dat ik ooit nog eens op de preekstoel zou staan van de Plantagekerk in Zwolle?

Afgelopen zaterdag was het Open Orgeldag in Zwolle. Voor mij reden om eens met mijn camera een bezoek te brengen aan de Plantagekerk. Ik heb iets met die kerk. Ik ben er gedoopt. Niet bij het doopvont op deze foto. De kerk waar ik gedoopt ben en die ik mij herinner uit mijn jeugd zag er heel anders uit.

Groene banken op een verhoging. Een lelijke lichtbruine preekstoel en doopvont, die totaal niet bij de rest van het interieur pasten.

In die kerk kwamen wij in de zomer nog wel eens. Altijd zaten tante Ant en tante Griet, tantes van mijn vader, links naast de preekstoel, vlak achter de ouderlingen. Voor ons was dat aan de overkant, want wij zaten altijd rechts, in het middelste van drie vakken.

Ik herinner me hoe verloren ik me als kind voelde in de gangpaden tussen de banken. Door de verhoging waarop de banken stonden, voelde je een dwerg in het land der reuzen. Je moest een flinke stap omhoog zetten om in de bank te komen. Ik herinner me de banken onder het orgel, achter de deurtjes. Vanwaar wij zaten kon je de mensen achter die deurtjes niet zien aankomen. Het was elke keer weer een verrassing als er een deurtje openging en er mensen zo’n bank inschoven.

Ik herinner me het plafond, verdeeld in vakken met geometrische figuren. Daar kon ik lang naar kijken. En de koperen kroonluchters gaven je echt het gevoel dat in een oude, monumentale kerk was. Zo had je er niet veel in de GKV. Voor mij was het duidelijk: de Plantagekerk was de mooiste kerk die er is.

Toen ik een jaar of zestien was, kreeg ik orgelles in de Plantagekerk. Dat was iets geweldigs, omdat het de Plantagekerk was. Maar wat viel dat orgel tegen! Dankzij de pneumatische tractuur klonk elke noot een stuk later dan dat je de toets indrukte. Probeer zo maar eens te leren hoe je lichtvoetige barokmuziek moet spelen. Alles bleef stroperig. De overstap naar het pasgebouwde orgel in de Koningskerk was toch een hele verbetering.

Inmiddels is de Plantagekerk al weer heel wat jaren geleden gerenoveerd. De groene banken zijn nu bruin en staan in een andere opstelling. De lelijke preekstoel is vervangen door een schitterend exemplaar, net als het doopvont. De kerk heeft veel kleur gekregen. Ik moet toegeven: de Plantagekerk is nu veel mooier dan toen ik er gedoopt werd.

Ook het orgel heeft een metamorfose ondergaan. Vanbinnen dan. Het is nu mechanisch. Maar ik heb er nog nooit opgespeeld. Op een Open Orgeldag kan dat wel. Maar ik kwam dit keer voor de foto’s.

Maar ik heb nu dus wel op de preekstoel gestaan. Het deurtje stond open. En dus was ik zo brutaal om even het trapje op te lopen en vandaar een foto te maken. Hierbij het bewijs.

Reageren

Schrijf hier je reactie.
Vul hier alsjeblieft je naam in