De Institutie als belijdenisgeschenk?

0
1039
(achtergrondfoto: Pixabay)

Nu het komende zondag Pasen is, gaan we weer de tijd in dat her en der in het land jongeren in het openbaar belijdenis afleggen van hun geloof. Meestal is het daarbij de gewoonte dat ze van hun ouders, grootouders, familie en vrienden geschenken krijgen.

Vaak zijn dat boeken. Logisch. Belijdenis doen is geen eindpunt van je geloofsonderwijs. Het is eerder een nieuw beginpunt, omdat je vanaf dat moment een grotere eigen verantwoordelijkheid hebt voor je verdere onderwijs in de leer van de Bijbel. En dan is studiemateriaal dat daarbij kan helpen heel welkom.

Het is dit jaar al weer 25 jaar geleden dat ik zelf belijdenis deed. Toevallig was er destijds net een herdruk verschenen van de Korte Verklaring. Niet in een eindeloze rij dunne boekjes zoals je die in die jaren in menige goed gereformeerde boekenkast kon tegenkomen, maar in 13 kloeke banden, roodbruin met gouden letters.

Dat leek mij wel wat en dus liet ik mijn ouders weten dat ik die wel graag als belijdenisgeschenk zou willen. Nu kostten ze wel 600 gulden en natuurlijk snapte ik dat dat wat veel was voor een eenvoudig domineestractement, zeker met na mij nog zes anderen die hopelijk ook ooit nog eens een belijdenisgeschenk moesten krijgen. Er moest geen onhaalbaar of oneerlijk precedent geschapen worden. Maar mijn ouders stemden erin toe dat zij mij enkele delen zouden geven en dat ik de rest dan later deel voor deel van hen zou kopen.

Mijn vader waarschuwde me nog wel dat de Korte Verklaring inmiddels wat achterhaald was, en dat er betere opties waren, maar ik liet me er niet van afbrengen. Ik vrees dat ik toch wel wat verblind was door het idee die mooie banden in mijn boekenkast te hebben.

En inderdaad, nog altijd vormen ze een sieraad in onze boekenkast. Maar ik moet toegeven, ik heb ze niet zo vaak opengeslagen als ik van tevoren had gedacht. Al is internet daar natuurlijk ook debet aan. Achteraf had ik misschien toch een nuttiger belijdenisgeschenk kunnen vragen.

Wat dan? De Institutie van Calvijn bijvoorbeeld!

Nu had je toen natuurlijk alleen nog maar de vertaling van Sizoo, drie groene banden in een cassette. Niet zo mooi als de Korte Verklaring, maar toch zeker ook een sieraad voor elke boekenkast. En ook dan had ik zelf financieel moeten bijdragen, maar niet zoveel als bij de Korte Verklaring.

Maar de vertaling van Sizoo was wel moeilijk leesbaar. Ik weet niet of ik die wel echt gelezen zou hebben. Misschien wel, misschien niet. Maar áls ik die toen al had gelezen, zou ik nooit begonnen zijn aan het project waar ik nu in de afgelopen jaren mee bezig geweest ben. Het project waardoor voor ieder die nú belijdenis doet een versie van de Institutie beschikbaar is die veel beter leesbaar en ook nog eens een stuk betaalbaarder is.

Al zeg ik het zelf: ik zou eigenlijk geen beter belijdenisgeschenk weten…

Het is mijn droom dat deze vertaling in handen komt van veel jonge mensen. Ik heb er tot nu toe al veel meer van verkocht dan ik had durven hopen. Maar ik heb de indruk dat het toch vooral oudere mensen zijn die hem willen hebben. Ik zou dat zo graag anders zien!

Is dit boek wel geschikt voor jongeren, dan? Ik zou niet weten waarom niet. Natuurlijk, niet voor elke jongere. Maar jongeren die een hbo- of universitaire opleiding volgen, moeten dit boek toch kunnen begrijpen. En zelfs al zouden ze het niet meteen helemaal gaan lezen, maar het in de kast laten staan – je hebt er ook al veel aan als je het zo nu en dan eens inkijkt, erin grasduint of er via het uitgebreide register eens iets in opzoekt. En dan komt er vast eens een moment dat er iets is dat je grijpt en je er meer van wilt lezen.

De Institutie is een goudmijn. Het bevat een overzicht van heel de gereformeerde leer. Het bevat de achtergronden bij de gereformeerde belijdenissen. Het is als het ware een gids die je door heel de Bijbel heen leidt.

En dat het zo’n oud boek is, is geen nadeel. Nee, het is een voordeel. Het maakt het tot een tijdloos boek. Zeker, er staan dingen in die vooral relevant waren voor de tijd waarin het geschreven is. Maar de kern ervan is nog even actueel als het toen was en zal ook nooit verouderen. Dit boek laat zien dat al die dingen die in de kerk geleerd worden, niet van vandaag of gisteren zijn, maar al eeuwen meegaan en nog eeuwen zullen meegaan.

Dat lijkt me een ervaring waar je als jongere enorm veel aan kunt hebben. Veel meer dan aan al die dunne boekjes met hapklare brokjes die je vaak sterk het gevoel geven dat je geloof wel goed bij de tijd moet zijn, want anders is het zomaar achterhaald.

De Institutie helpt je om je geloof diep wortel te laten schieten in de traditie van de algemene, katholieke kerk van alle eeuwen.

Dat zou ik vooral jongeren zo erg gunnen. En dan is een belijdenisgeschenk toch het ideale moment om ze deze goudmijn in handen te geven?

Tot zover dit verkooppraatje.

Bestellen?

Reageren

Schrijf hier je reactie.
Vul hier alsjeblieft je naam in