Maar de roomsen bedoelen iets anders als ze leren dat de concilies de macht hebben om de Schrift uit te leggen, zonder dat je daartegen in beroep kunt. Want ze gebruiken dat als voorwendsel om alles wat op concilies bepaald is, uitleg van de Schrift te noemen. Over het vagevuur, de voorbede door de heiligen, de biecht en dat soort dingen zul je in de Schrift geen letter vinden. Maar al die dingen zijn bevestigd door het gezag van de kerk. Beter gezegd: de kerk heeft die met haar mening en gewoonte geaccepteerd. En dus moet elk van die dingen beschouwd worden als uitleg van de Schrift. En dat niet alleen. Nee, zelfs als een concilie iets bepaalt dat in strijd is met de Schrift, moet het uitleg van de Schrift genoemd worden.
Christus beveelt dat ieder moet drinken uit de beker die Hij bij het avondmaal uitdeelt. Mattheüs 26:27-28 Het concilie van Konstanz (1414-1418) heeft verboden de beker aan het volk te geven. Het wilde dat alleen de priester drinkt. Dus wat diametraal in strijd is met Christus’ instelling, daarvan willen zij dat we het beschouwen als een uitleg daarvan.
Paulus noemt een verbod op trouwen huichelarij van demonen. 1 Timotheüs 4:1-3 En ergens anders verklaart de Geest dat het huwelijk heilig en fatsoenlijk is voor iedereen. Hebreeën 13:4 Maar de roomsen hebben later de priesters het huwelijk verboden. En ze willen dat we dat als een ware en logische uitleg van de Schrift beschouwen. Terwijl je niets kunt verzinnen dat zo ver van de Schrift af staat. Als iemand het zou wagen hiertegen een kik te geven, dan wordt hij uitgemaakt voor ketter. Want tegen een uitspraak van de kerk is geen beroep mogelijk en het is niet toegestaan om te betwijfelen of haar uitleg wel waar is.
Waarom zou ik de spot drijven met zoveel onbeschaamdheid? Ik heb die aangewezen en daarmee heb ik die ook overwonnen!
Ik sla expres over wat de roomsen leren over de macht om de Schrift goed te keuren. Zij onderwerpen Gods uitspraken aan de beoordeling van mensen, zodat hun geldigheid afhangt van menselijke willekeur. Maar dat is immers godslastering! Het is het niet waard dat ik dat noem. Bovendien heb ik dit punt eerder al besproken.
Ik vraag hun echter één ding: als het gezag van de Schrift gebaseerd is op de goedkeuring van de kerk, van welk concilie willen ze dan een besluit aanhalen over deze kwestie? Zo’n concilie hebben ze volgens mij niet. Maar waarom liet Arius dan toe dat hij overwonnen werd met citaten uit het evangelie van Johannes? Volgens de roomsen had hij immers de vrijheid die te verwerpen. Want die waren niet vooraf door een concilie goedgekeurd.
Ze beroepen zich op een oude lijst, die de ‘canon’ genoemd wordt. En ze zeggen dat die canon het resultaat is van een besluit van de kerk. Maar opnieuw vraag ik: op welk concilie is die canon dan opgesteld? Hier kunnen ze opnieuw niet anders dan zwijgen.
Bovendien zou ik trouwens wel eens willen weten wat voor canon dat volgens hen dan was. Want ik zie dat die canon bij de oude schrijvers nog onvoldoende vaststond. En als we waarde moeten hechten aan wat Hiëronymus zegt, moeten de boeken van de Makkabeeën, het boek Tobith, Jezus Sirach en dergelijke naar de apocriefen verwezen worden. Maar daar kunnen de roomsen nooit toe komen.
