Na de moord op Mauritius volgde Phocas1 hem op. Die was de Romeinen gunstiger gezind. Ik weet niet waarom. Waarschijnlijk omdat hij in Rome zonder tegenstand gekroond werd. Hij stond uiteindelijk Bonifatius III2 toe wat Gregorius absoluut niet wilde: Rome werd het hoofd van alle kerken. Op die manier is de strijd beslecht.
Toch zou de stoel van Rome niet zoveel voordeel gehad hebben van dit geschenk van de keizer als er niet later nog andere dingen bij gekomen waren. Want korte tijd daarna zijn Griekenland en heel Azië afgesneden van de gemeenschap met de stoel van Rome. Frankrijk respecteerde hem alleen maar voor zover het zin had hem te gehoorzamen. Het werd pas in slavernij gebracht toen Pepijn de Korte3 het koningschap in handen kreeg. Zacharias,4 de bisschop van Rome, had hem geholpen in zijn ontrouw en roof. Daardoor kon hij de wettige koning verjagen en het koningschap, dat voor het grijpen lag, als buit voor zichzelf roven. Zacharias kreeg toen als beloning dat de stoel van Rome het gezag zou krijgen over de kerken van Frankrijk. Zoals rovers altijd samen de buit verdelen, zo hebben die geweldige mannen samen deze overeenkomst gesloten: nu de wettige koning beroofd was, zou de wereldlijke en burgerlijke regering naar Pepijn gaan en Zacharias zou het hoofd worden van alle bisschoppen en de geestelijke macht krijgen.
Weliswaar was die macht in het begin nog zwak. Dat is meestal het geval bij veranderingen. Maar daarna is die macht versterkt dankzij het gezag van Karel de Grote, om vrijwel dezelfde reden. Want ook hij had iets te danken aan de paus van Rome: dankzij diens ijverige bemoeienissen was hij keizer geworden.
We mogen aannemen dat de kerken vroeger overal al erg misvormd waren. Toch is het zeker dat de oude vorm van de kerk in Frankrijk en Duitsland toen pas volledig is uitgewist. In de archieven van het hof in Parijs bestaan nog steeds korte historische aantekeningen uit die tijd. Als het daarin gaat over kerkelijke zaken, noemen ze de verdragen van zowel Pepijn als Karel met de paus van Rome. Daaruit kunnen we opmaken dat toen de oude toestand veranderd is.
1Phocas (547-610), keizer van het Byzantijnse rijk.
2Paus Bonifatius III (540-607).
3Pepijn de Korte (714-768), koning van de Franken.
4Paus Zacharias (679-752).
Bestellen?
