Laat nu de diakenen naar voren komen met hun heel heilige uitdeling van de kerkelijke bezittingen. Echter, de pausgezinden benoemen hun diakenen helemaal niet voor dat doel. Ze leggen hun immers geen andere taak op dan dienen bij het altaar, het evangelie voorlezen of zingen en het verrichten van ik weet niet wat verder nog voor onbenulligheden. Niets hebben die te maken met liefdegaven of zorg voor de armen, niets met heel die bediening die diakenen vroeger hadden. Ik heb het over de instelling zelf. Want als we kijken naar wat ze doen, dan hebben ze eigenlijk helemaal geen taak. Het is voor hen alleen maar een opstapje naar het priesterschap.
Op één punt laten degenen die de positie van diaken bij de mis innemen, nog een loos beeld zien van wat in de oude kerk gebruikelijk was. Want ze nemen voor de consecratie de offergaven in ontvangst. In de oude kerk was het de gewoonte dat de gelovigen vóór het deelnemen aan het avondmaal elkaar kusten en hun liefdegaven offerden aan het altaar. Zo lieten ze hun liefde blijken, eerst symbolisch en daarna door daadwerkelijk goed te doen. De diaken zorgde voor de armen. Hij nam de gaven in ontvangst om uit te delen.
Nu bereikt van die liefdegaven even weinig de armen als wanneer ze in zee geworpen zouden worden. Met hun valse diakenschap spelen de roomsen dus een spelletje met de kerk. Hun diakenschap heeft echt niets gemeen met de instelling van de apostelen of met de praktijk in de oude kerk. Nee, ze hebben het uitdelen van gaven verplaatst en zo ingericht dat je je geen grotere wanorde kunt voorstellen. Want zoals struikrovers mensen vermoorden en dan de buit onder elkaar verdelen, zo hebben zij het licht van Gods Woord gedoofd en als het ware de kerk vermoord en nu denken ze dat alles wat voor heilig gebruik gewijd was, is prijsgegeven als buit om te plunderen. Dus hebben ze de boel verdeeld en heeft ieder zoveel mogelijk naar zich toegetrokken.