Nu is het goed om te kijken naar de orde van kerkregering waar de roomse stoel en al zijn handlangers zich tegenwoordig aan houden en een volledig overzicht te geven van de hiërarchie waar zij het steeds over hebben. Die vergelijken we dan met de orde van de eerste, oude kerk, die ik beschreven heb. Dan blijkt daaruit wel wat voor kerk degenen hebben die enkel met de naam ‘kerk’ tegen ons te keer gaan om ons de mond te snoeren, of liever tot zwijgen te brengen.
We kunnen het beste beginnen bij de roeping. Dan zien we wie ze tot een bediening roepen, wat voor mensen dat zijn en op welke manier die geroepen worden. Vervolgens zullen we dan kijken hoe trouw zij hun taak uitvoeren.
De eerste plaats geven we aan de bisschoppen. Ach, was het maar eervol voor hen om in deze uitleg de eerste plaats in te nemen! Maar de feiten laten niet toe dat ik dit onderwerp oppervlakkig aanstip, zonder grote schande voor hen! Toch zal ik er rekening mee houden wat voor boek ik nu aan het schrijven ben. Mijn woorden moeten nuttig zijn om eenvoudig onderwijs te geven in de leer. Dus ik zal niet toelaten dat ik te veel uitweid.
Laat iemand van hen die niet elk schaamtegevoel verloren heeft, mij eens antwoord geven op de vraag wat voor bisschoppen er tegenwoordig gekozen worden!
Werkelijk, het is veel te ouderwets om nog onderzoek te doen naar de leer! Als er al een beetje gekeken wordt naar wat iemand geleerd heeft, dan kiezen ze een of andere jurist, die meer verstand heeft van pleiten in de rechtszaal dan van preken in de kerk. Het staat vast dat er in de afgelopen honderd jaar nauwelijks één op de honderd bisschoppen gekozen is die iets van de heilige leer afwist. Ik laat de voorgaande eeuwen niet rusten omdat het toen veel beter was, maar omdat we het nu alleen over de tegenwoordige kerk hebben.
Als we hun leven en moraal beoordelen, dan merken we dat er maar weinigen geweest zijn, of bijna niemand, die we het volgens de oude canones waard zouden vinden. Wie niet dronken was, pleegde overspel. En wie zelfs rein was van deze zonde, dobbelde wel of jaagde of leefde in een bepaald opzicht losbandig. En dan zijn de gebreken die iemand volgens de oude canones uitsluiten van de bisschopstaak nog lichter dan deze gebreken!
Maar verreweg het meest absurd is nog dat zelfs kinderen van nauwelijks tien jaar oud met toestemming van de paus tot bisschop aangesteld zijn! Zo onbeschaamd en afgestompt zijn ze geraakt, dat ze niet terugdeinsden voor zo’n extreme, monsterlijke misdaad, die volledig indruist tegen wat natuurlijk is. Hieruit blijkt wel hoe vroom hun verkiezingen waren, als het er zo laks en onzorgvuldig aan toeging.
Bestellen?
