Hier blijkt Gods wonderlijke goedheid, macht en voorzienigheid. Want soms laat Hij onder zijn dienaren mannen opstaan die duidelijk redders zijn. Hij geeft hun een bevel om een misdadige regering te straffen en een onrechtvaardig verdrukt volk uit zijn jammerlijke ellende te bevrijden. En een andere keer gebruikt Hij daarvoor de woede van mensen die heel andere plannen en bedoelingen hebben. Zo verloste Hij het volk Israël door Mozes uit de tirannie van de farao, Exodus 3:7-10 door Othniël uit het geweld van Cusjan-Risjataïm, de koning van Syrië Richteren 3:7-11 en door andere koningen of richters uit andere vormen van slavernij. Zo bedwong Hij door de Egyptenaren de hoogmoed van Tyrus, door de Assyriërs de brutaliteit van de Egyptenaren, door de Chaldeeën de wreedheid van de Assyriërs, door de Meden en de Perzen de overmoed van Babel, toen Cyrus de Meden al had onderworpen. De ondankbaarheid en goddeloze koppigheid van de koningen van Juda en Israël tegenover al zijn zegeningen bedwong en bestrafte Hij de ene keer door de Assyriërs en een andere keer door de Babyloniërs.
Wat betreft de eerste categorie: zulke mannen stonden op na een wettige roeping van God om zulke daden te verrichten. Door de wapens op te nemen tegen koningen, schonden ze daarom niet de majesteit die God door zijn bepaling aan koningen gegeven heeft. Nee, ze waren bewapend vanuit de hemel. Zo bedwongen ze een lagere macht door middel van een hogere macht, net zoals koningen stadhouders mogen straffen.
Wat betreft de andere categorie: ook al waren ze door Gods hand bestemd voor wat Hij goed vond en voerden ze zonder het zelf te weten zijn werk uit, toch hadden ze alleen maar misdadige plannen in gedachten.
Bestellen?
