Met deze twee sacramenten moet de kerk dus tevreden zijn. En niet alleen moet ze op dit moment geen derde sacrament toelaten of erkennen. Ze moet ook tot aan het einde van de wereld geen ander sacrament wensen of verwachten.
De Joden kregen, in overeenstemming met de verschillende tijden en omstandigheden, naast de gewone, ook nog enkele andere sacramenten: bijvoorbeeld het manna, het water uit de rots, de koperen slang, enzovoort. Exodus 16:13; 17:6; 1 Korinthiërs 10:3-4; Numeri 21:8; Johannes 3:14 Maar dat was omdat deze variatie hen moest aansporen niet te blijven stilstaan bij zulke beelden. Die waren weinig constant. Nee, ze moesten van God iets beters verwachten dat nooit verloren zou gaan en voor altijd stand zou houden.
Maar met ons zit het heel anders. Aan ons is Christus geopenbaard. In Hem liggen alle schatten van kennis en wijsheid verborgen, Kolossenzen 2:3 in zo’n overvloed en rijkdom dat het echt zou betekenen dat je Gods woede wekt en Hem uitdaagt tegen ons, als je bij deze schatten nog op iets extra’s hoopt of daarnaar verlangt. We moeten alleen honger hebben naar Christus, alleen Hem zoeken, alleen op Hem hopen, alleen Hem leren en bestuderen. Totdat de grote dag aanbreekt waarop de Heer de glorie van zijn koninkrijk volledig zal openbaren en zich aan ons zal laten zien zoals Hij is. 1 Johannes 3:2
Daarom wordt onze tijd in de Schrift aangeduid als het laatste uur, de laatste dagen, de laatste tijden. 1 Johannes 2:18; Hebreeën 1:2; 1 Petrus 1:20 Daarom moet niemand zichzelf voor de gek houden door nog een nieuwe leer of openbaring te verwachten. Want vroeger heeft de hemelse Vader vaak en op allerlei manieren gesproken door de profeten. Maar in deze laatste dagen heeft Hij gesproken door zijn geliefde Zoon. Hebreeën 1:1-2 Alleen Hij kan de Vader openbaren en heeft Hem ook inderdaad volledig geopenbaard, voor zover dat voor ons nodig is, nu we nog in een spiegel kijken. Lucas 10:22; 1 Korinthiërs 13:12
Bovendien, zoals het niet aan mensen is om in Gods kerk nieuwe sacramenten in te stellen, zo zou het ook te wensen zijn dat Gods eigen sacramenten zo min mogelijk vermengd werden met menselijke bedenksels. Als je water bij wijn giet, verliest de wijn smaak en kracht. En als je zuurdesem toevoegt aan deeg, verzuurt het hele deeg. Zo kan het ook niet anders of de zuiverheid van Gods sacramenten raakt verontreinigd als de mens er iets van zichzelf aan toevoegt.
Toch zien we dat de sacramenten, zoals ze tegenwoordig worden uitgevoerd, heel erg van hun echte zuiverheid ontaard zijn. Overal zijn meer dan genoeg pracht en praal, rituelen en gebaren. Maar ondertussen houdt men geen rekening met Gods Woord. Het wordt zelfs niet genoemd. Terwijl zelfs de eigenlijke sacramenten zonder dat Woord geen sacramenten zijn. De rituelen die God zelf heeft ingesteld, kunnen onder zo’n grote hoop hun hoofd niet eens opsteken, maar liggen verpletterd neer. Hoe weinig zie je nog in de doop van wat erin hoort te schijnen en zichtbaar hoort te zijn! Het avondmaal ligt volledig begraven sinds het veranderd is in de mis. Slechts één keer per jaar zie je het nog, maar dan in een verscheurde, gehalveerde en gehavende vorm.
Bestellen?
