Daarom stel ik vast dat het een heel verdorven schanddaad en onacceptabele laster is, zowel tegenover Christus als tegenover het offer dat Hij met zijn dood aan het kruis voor ons gebracht heeft, als je denkt dat je vergeving van zonden verdient, God verzoent en rechtvaardigheid krijgt door dat offer te herhalen. Maar waar gaat het bij de mis anders om dan dat we met een nieuw offer het verdienen om deel te krijgen aan Christus’ lijden? En om hun waanzin niet te laten beperken, vonden de pausgezinden het niet voldoende om te zeggen dat er een gezamenlijk offer gedaan wordt voor heel de kerk tegelijk. Ze voegden er ook nog aan toe dat ze het offer naar eigen goeddunken specifiek konden toepassen op deze of gene, wie ze maar wilden. Of beter: op ieder die voor zulke koopwaar met contant geld wilde betalen. De hoge prijs die Judas kreeg, konden ze niet evenaren. Maar om toch met een of ander kenmerk zijn voorbeeld te volgen, gebruiken ze hetzelfde getal. Judas verkocht Christus voor dertig zilverstukken. Mattheüs 26:15 Zij verkopen Hem, volgens de Franse manier van rekenen, voor dertig koperstukken. Judas deed het echter maar één keer. Zij doen het zo vaak er zich een koper aandient.
Ik ontken ook dat zij priesters zijn, in de zin dat ze met zo’n offer voor het volk bij God tussenbeide komen en door God te verzoenen reiniging van zonden bewerken. Want Christus is de enige priester en middelaar van het Nieuwe Testament. Op Hem zijn alle priesterschappen overgedragen en in Hem zijn ze afgesloten en beëindigd. Zelfs al zou de Schrift het eeuwig priesterschap van Christus helemaal niet noemen, na het afschaffen van de oude priesterschappen heeft God geen enkel nieuw priesterschap ingesteld. En het argument van de apostel blijft overeind staan dat niemand deze eer aanneemt zonder dat God hem geroepen heeft. Hebreeën 5:4 Die heiligschenners verkondigen dat zij Christus’ slachters zijn. Waar vertrouwen zij dan op, dat ze zich priesters van de levende God durven noemen?
Bestellen?
