Verder, wat betreft het uiterlijke ritueel maakt het niet uit of de gelovigen het brood met de hand aanpakken of niet, of ze het onder elkaar verdelen of dat ieder eet wat hij krijgt, of ze de beker weer teruggeven aan de diaken of doorgeven aan de persoon naast hen, of het brood gezuurd is of niet, of de wijn rood is of wit. Dat zijn dingen die er niet toe doen, waar de kerk vrij in is.
Het is echter zeker dat het in de oude kerk de gewoonte was dat ieder het brood in de hand kreeg. En Christus zei over de beker: ‘Deel hem onder elkaar uit.’ Lucas 22:17 De geschiedverhalen vertellen dat het vóór de tijd van Alexander I1 als bisschop van Rome gewoon gezuurd brood was. Hij was de eerste die graag ongezuurd brood had. Maar ik snap niet om welke reden, of het moest zijn om in de ogen van het volk bewondering te wekken met een nieuw schouwspel in plaats van de ware godsdienst te onderwijzen in hun hart.
Ik vraag ieder die ook maar door een greintje ijver voor vroomheid geraakt wordt: zie je dan niet duidelijk hoeveel helderder Gods eer hier schittert en hoeveel royaler en heerlijker geestelijke troost de gelovigen hier krijgen dan in die onbeduidende, theatrale onzinnigheden, die geen ander nut hebben dan dat ze de zinnen van het volk bedriegen en het versteld laten staan? Dat noemen ze nou het volk bij de godsdienst houden: dat het door bijgeloof dom en dwaas gemaakt alle kanten op getrokken wordt!
Wil iemand zulke verzinsels verdedigen op basis van ouderdom? Ook ik weet heel goed hoe oud de gewoonte van zalven en blazen is bij de doop en hoe kort na de tijd van de apostelen het avondmaal van de Heer is aangetast door roest. Maar dat is de overmoed van de menselijke brutaliteit. Mensen kunnen zich er maar niet van weerhouden steeds weer een spelletje te spelen met Gods mysteries en zich losbandig te gedragen. Maar we moeten bedenken dat God gehoorzaamheid aan zijn Woord zo belangrijk vindt dat we zowel zijn engelen als heel de wereld moeten beoordelen in dat licht. 1 Korinthiërs 6:2-3; Galaten 1:8
Maar nu die grote hoop rituelen uit de weg geruimd is, zou het avondmaal het meest gepast bediend kunnen worden als het heel vaak en minstens eenmaal per week aan de kerk gepresenteerd wordt. Het zou dan moeten beginnen met openbaar gebed. Vervolgens zou dan een preek gehouden moeten worden. Daarna zouden brood en wijn op tafel gezet moeten worden en zou de dienaar moeten vertellen over de instelling van het avondmaal. Vervolgens zou hij de beloften moeten verkondigen die we erin krijgen aangeboden. Bovendien zou hij dan degenen die door het verbod van de Heer van het avondmaal worden afgehouden, van de deelname moeten uitsluiten. Daarna zou er gebeden moeten worden of de Heer even royaal als Hij ons dit heilige voedsel geeft, ons ook wil onderwijzen en vormen om het gelovig en dankbaar aan te nemen. En of Hij ons met zijn barmhartigheid zo’n maaltijd waard wil maken, aangezien we dat uit onszelf niet waard zijn. Dan zouden er psalmen gezongen moeten worden en zou er iets gelezen moeten worden en zouden de gelovigen in een gepaste orde aan de heilige maaltijd deel moeten nemen, terwijl de dienaren het brood breken en aan het volk uitdelen. Als het avondmaal afgelopen is, zou het volk aangespoord moeten worden om oprecht te geloven en het geloof te belijden, om lief te hebben en te leven zoals gepast is voor christenen. Ten slotte zou er gedankt en een lofzang voor God gezongen moeten worden. Als dat gebeurd is, zou men de gemeente in vrede kunnen laten gaan.
1Paus Alexander I († 115/116).
Bestellen?
