Nu kunnen we gemakkelijk zien wat de overeenkomsten en verschillen zijn tussen deze twee tekenen. Ik heb uitgelegd dat de betekenis van de tekenen in de belofte ligt. En die belofte is bij beide gelijk: de belofte dat God ons als een Vader goedgezind is, dat onze zonden vergeven zijn en dat we eeuwig mogen leven. Ook wat er wordt afgebeeld, is bij beide hetzelfde: de nieuwe geboorte. En de vervulling van die dingen is bij beide gebaseerd op hetzelfde fundament. Daarom is er geen enkel verschil in het innerlijke mysterie op basis waarvan de volledige kracht en aard van de sacramenten beoordeeld moet worden.
Het verschil dat overblijft, ligt in het uiterlijke ritueel. En dat is het kleinste deel, omdat het belangrijkste deel van de belofte en de inhoudelijke betekenis afhangt. We kunnen dus wel concluderen dat alles wat van toepassing is op de besnijdenis, ook van toepassing is op de doop, uitgezonderd het zichtbare ritueel.
De apostel Paulus leidt ons bij de hand tot deze diepere interpretatie en vergelijking door de norm waarmee hij ons gebiedt alle Schriftuitleg te beoordelen in overeenstemming met de mate van ons geloof. Romeinen 12:3-6 En de waarheid ligt inderdaad hier zo voor de hand dat je die haast kunt aanraken. Want voor de Joden was de besnijdenis een betrouwbaar teken dat hen ervan verzekerde dat ze werden opgenomen in Gods volk en gezin en waardoor zij ook zelf van hun kant beleden dat ze zich aan God wijdden. Het was voor hen dus de eerste binnenkomst in de kerk. En zo worden wij ook nu door de doop aan God gewijd om meegeteld te worden met zijn volk en zelf ons van onze kant aan Hem te verbinden. Daaruit blijkt onweerlegbaar dat de doop in de plaats gekomen is van de besnijdenis. De doop vervult bij ons dezelfde functie als de besnijdenis.
Bestellen?
