In de aanduiding ‘kinderen’ vinden mijn tegenstanders dit verschil: onder het Oude Testament worden degenen die voortkomen uit Abrahams nageslacht zijn kinderen genoemd. Maar nu worden degenen die hem volgen in zijn geloof zo genoemd. De vleselijke kinderen die door de besnijdenis werden geënt in de verbondsgemeenschap vormden dus een afbeelding van de geestelijke kinderen van het Nieuwe Testament, die door Gods Woord opnieuw geboren zijn in het onsterfelijke leven.
In die woorden zie ik wel een klein vonkje waarheid. Maar die lichtzinnige geesten zondigen ernstig omdat ze het eerste dat ze in handen krijgen, vastpakken en zich dan koppig vastklampen aan één woord. Maar ze zouden verder moeten gaan en meer dingen met elkaar moeten vergelijken. Omdat ze dat niet doen, raken ze onvermijdelijk op een dwaalspoor. Want ze doen niet hun best deze kwestie grondig te leren kennen.
Natuurlijk geef ik toe dat het vleselijke zaad van Abraham een tijdlang de plaats innam van het geestelijk zaad dat door geloof in hem geënt wordt. Wij worden immers zijn kinderen genoemd, ook al zijn we op de natuurlijke manier helemaal niet aan hem verwant. Galaten 4:28; Romeinen 4:12 Maar als zij denken dat ze duidelijk aantonen dat aan het vleselijke nageslacht van Abraham nooit Gods geestelijke zegen beloofd is, dan vergissen ze zich daarin!
Daarom moeten we op een beter doel mikken. De heel betrouwbare leiding van de Schrift brengt ons daar. De Heer belooft Abraham dus dat hij zaad zal hebben waarin alle volken van de aarde gezegend zullen worden. Genesis 12:3 En Hij geeft hem tegelijk zijn woord dat Hij voor hem en zijn zaad een God zal zijn. Genesis 17:7 Alle mensen die Christus als bewerker van deze zegen met geloof aannemen, zijn erfgenamen van deze belofte. Daarom worden ze kinderen van Abraham genoemd.
