Het is duidelijk genoeg waarom de kerkvaders dit woord gebruikten in deze betekenis. Telkens als de oude vertaler het Griekse woord mysterion – ‘mysterie’ – in het Latijn wilde weergeven, vertaalde hij het met het woord sacramentum, vooral als het over goddelijke dingen ging.
Bijvoorbeeld in de brief aan de Efeziërs: ‘Opdat Hij ons het sacrament van zijn wil zou bekendmaken.’ Efeziërs 1:9 En: ‘Als jullie tenminste gehoord hebben van de uitdeling van Gods genade, die mij gegeven is voor jullie, dat mij door een openbaring dit sacrament bekend gemaakt is.’ Efeziërs 3:2-3
En aan de Kolossenzen: ‘Het mysterie dat alle eeuwen en generaties verborgen was, maar nu geopenbaard is aan zijn heiligen, aan wie God de rijkdom van dit sacrament bekend wilde maken.’ Kolossenzen 1:26-27
En aan Timotheüs: ‘Het sacrament van de vroomheid is groot: God is geopenbaard in het vlees.’ 1 Timotheüs 3:16
De vertaler heeft niet het woord arcanum – ‘geheim’ – willen gebruiken. Want dan zou het lijken alsof er iets mee bedoeld werd dat minder groot was dan het was. Daarom heeft hij voor ‘mysterie’ het woord ‘sacrament’ gebruikt: het mysterie van iets heiligs.
In die betekenis komt het bij de kerkvaders regelmatig voor. En het is genoegzaam bekend dat wat de Latijn-sprekenden ‘scramenten’ noemen, bij de Grieks-sprekenden ‘mysteries’ heten. De betekenis is hetzelfde en dat maakt een eind aan elke discussie.
Zo komt het dat dit woord ook gebruikt is voor de tekenen die hoge en geestelijke dingen op een verheven manier zichtbaar maken. Ook Augustinus maakt dat ergens duidelijk. Hij zegt: ‘Het zou te lang duren om de variatie aan tekens te behandelen die, als ze op goddelijke dingen slaan, “sacramenten” genoemd worden.’1
1Augustinus, Epistulae, 138.
Bestellen?
