4.14.13 – Sacrament en belijdenis

0
369

Ten slotte gebruiken sommigen het woord ‘sacrament’ als argument. Maar dat is absoluut geen overtuigend argument. Ze zeggen dat het woord ‘sacrament’ bij goede schrijvers weliswaar veel betekenissen heeft, maar dat slechts één betekenis past bij de tekenen. Deze betekenis: het duidt een plechtige eed aan die een soldaat aflegt aan zijn bevelhebber als hij in militaire dienst gaat. Want net zoals nieuwe soldaten door die krijgseed trouw zweren aan hun bevelhebber en verklaren dat ze dienst genomen hebben, zo erkennen wij met onze tekenen Christus als onze bevelhebber en verklaren wij dat we onder zijn vaandel dienen.

Ze voegen hier nog meer vergelijkingen aan toe om te verduidelijken wat ze bedoelen. De toga onderscheidde de Romeinen van de Grieken in hun pallium. In Rome zelf onderscheidden de standen zich door hun tekenen. De senatorenstand onderscheidde zich van de ridderstand door purper en door schoenen die versierd waren met een zilveren maantje. De ridderstand onderscheidde zich van gewone burgers door een ring. En zo dragen ook wij onze symbolen die ons onderscheiden van onheiligen.

Maar uit het voorgaande blijkt duidelijk genoeg dat de oude schrijvers, die de tekenen de naam ‘sacramenten’ hebben gegeven, er helemaal niet op gelet hebben hoe dit woord door schrijvers in het Latijn gebruikt werd. Nee, ze hebben er voor hun eigen gemak een nieuwe betekenis aan gegeven. Ze wilden er simpelweg de heilige tekenen mee aanduiden.

Als we dieper op dit onderwerp in willen gaan, kunnen we misschien zeggen dat ze dit woord op dezelfde manier betekenis gaven als ze met het woord fides – ‘geloof’ of ‘vertrouwen’ – gedaan hebben in de betekenis waarin het nu gebruikt wordt. Fides betekent eigenlijk trouw in het nakomen van beloften. Toch hebben ze fides gebruikt voor de zekerheid of vaste overtuiging die je hebt over die trouw. Op dezelfde manier hebben ze het woord ‘sacrament’ gebruikt voor het woord van de bevelhebber, waarmee hij de soldaten in zijn gelederen opneemt, ook al betekent het eigenlijk de krijgseed waarmee een soldaat dienst neemt onder zijn bevelhebber. Want de Heer belooft door middel van de sacramenten dat Hij onze God zal zijn en dat wij zijn volk zullen zijn. 2 Korinthiërs 6:16; Ezechiël 37:27 Maar we laten zulke spitsvondige redeneringen voor wat ze zijn. Want volgens mij heb ik voldoende overtuigend bewezen dat de oude schrijvers geen andere bedoeling hadden dan aangeven dat de sacramenten tekenen zijn van heilige en geestelijke dingen.

De vergelijkingen die ze aanvoeren wat betreft zichtbare onderscheidingstekenen accepteer ik wel. Maar ik vind het onacceptabel dat zij wat bij de sacramenten op de laatste plaats staat, op de eerste plaats zetten of zelfs als enige laten staan. Dit is het eerste: dat ze ons geloof helpen bij God. En dit is het laatste: dat ze voor de mensen getuigen van onze belijdenis. Op de laatste betekenis zijn die vergelijkingen van toepassing. Maar ondertussen moeten we het eerste vasthouden. Want zoals we gezien hebben, zouden de mysteries hun betekenis verliezen als ze geen hulpmiddelen zouden zijn voor ons geloof en bijlagen bij de leer, bestemd voor hetzelfde gebruik en hetzelfde doel.

Bestellen?

Reageren

Schrijf hier je reactie.
Vul hier alsjeblieft je naam in