Want als Christus belooft dat in de hemel vastgebonden zal zijn wat de zijnen op aarde vastgebonden hebben, Mattheüs 18:18 dan beperkt Hij de macht om vast te binden tot de straf van de kerk. Degenen die afgesneden worden, worden door die straf niet in de eeuwige dood en veroordeling geworpen. Nee, ze horen dat hun leven en moraal veroordeeld wordt en daardoor wordt hun verzekerd dat ze voor eeuwig veroordeeld zullen worden als ze zich niet bekeren.
Want dit is het verschil tussen de ban en het anathema – ‘vervloeking’: bij de laatste wordt de mens vervloekt, zonder hoop op vergeving, maar bij de eerste wordt meer zijn leven en moraal bestraft en gewroken. Natuurlijk wordt ook dan de mens gestraft. Maar dan zo gestraft dat hij gewezen wordt op zijn komende veroordeling en wordt teruggeroepen tot redding. En als hij gered wordt, ligt er verzoening en heropname in de gemeenschap voor hem klaar. Maar het anathema wordt maar heel zelden of helemaal niet gebruikt.
Ook al is het door de kerkelijke tucht niet toegestaan om vertrouwelijk of intiem met hen om te gaan, toch moeten we er dus op alle mogelijke manieren naar streven dat ze zich bekeren tot een beter leven en terugkeren naar de gemeenschap en de eenheid van de kerk. Zo leert de apostel Paulus het ook: ‘Beschouw hen niet als vijanden maar corrigeer hen als broeders.’ 2 Thessalonicenzen 3:15 Als we deze vriendelijkheid niet bewaren, niet alleen persoonlijk, maar ook in het openbaar, lopen we het gevaar dat onze tucht spoedig vervalt tot een slachtpartij. Dan corrigeren we niet meer, maar executeren we.
Bestellen?
