Bij het bepalen van de waarde die we aan de algemene openbaring moeten toekennen, bestaat er groot gevaar dat we ons óf aan de ene kant schuldig maken aan onderschatting óf aan de andere kant aan overschatting. Wanneer we het oog vestigen op de rijke genade die God in zijn bijzondere openbaring geschonken heeft, kunnen we daarvan soms zo vervuld zijn dat de algemene openbaring haar hele betekenis en waarde voor ons verliest. Maar als we dan op een ander moment kennismaken met al het ware en goede en mooie dat dankzij Gods algemene openbaring in natuur en mensenwereld aangetroffen wordt, dan kan het gebeuren dat de bijzondere genade, die in de persoon en het werk van Christus verschenen is, haar glans en heerlijkheid voor ons zielenoog verliest.
Dit gevaar om rechts of links af te dwalen heeft altijd in de christelijke kerk bestaan. Om beurten is in de theorie en niet minder sterk in de praktijk van het leven de algemene of de bijzondere openbaring ontkend. In de tegenwoordige tijd is de verleiding om de algemene openbaring tekort te doen niet meer zo machtig als in vroegere eeuwen. Maar des te sterker is de verzoeking die ons nu van alle kanten aanvalt, om de bijzondere openbaring zoveel mogelijk in te krimpen en bijvoorbeeld tot de persoon van Christus te beperken of ook zelfs volledig te ontkennen en tot de algemene openbaring te reduceren.
Voor beide eenzijdigheden moeten we op onze hoede zijn. En we zullen het veiligst gaan wanneer we de geschiedenis van de mensheid bekijken bij het licht van de Heilige Schrift en ons door haar laten aanwijzen wat mensen aan de algemene openbaring te danken hebben. Dan zal ons blijken dat ze het bij het licht van de algemene openbaring in sommige richtingen wel heel ver hebben gebracht, maar dat hun kennen en kunnen toch in andere opzichten door onoverkomelijke grenzen beperkt is geweest.
Bestellen?
