Geen wonder dus dat ik de individuele, geheime biecht veroordeel en hoop dat die verdwijnt. Die biecht is heel gevaarlijk en in veel opzichten schadelijk voor de kerk. Als het op zichzelf een onverschillige kwestie was, wie zou dan niet van mening zijn dat de biecht meteen moet worden afgeschaft? Want de biecht heeft geen nut. Je hebt er niets aan, maar het heeft wel aanleiding gegeven tot zoveel goddeloosheid, heiligschennis en dwalingen. De roomsen sommen wel enkele volgens hen grote voordelen op van de biecht, maar die zijn óf verzonnen, óf waardeloos.
Van één ding vooral geven ze hoog op: dat voor degene die biecht de schaamte een ernstige straf is. Daardoor word je als zondaar in het vervolg voorzichtiger en voorkom je Gods wraak, omdat je jezelf straft. Alsof we een mens niet genoeg met schaamte vernederen als we hem naar de hemelse rechtbank roepen. Ik bedoel: voor een gerechtelijk onderzoek door God. We zijn werkelijk enorm opgeschoten als we uit schaamte voor één mens ophouden met zondigen, maar ons er niet voor schamen dat God getuige is van ons kwade geweten!
Trouwens, ook hier klopt helemaal niets van. Want je ziet overal dat niets zo’n sterke brutaliteit of overmoed om te zondigen tot gevolg heeft als dit: dat de mensen denken dat ze na het biechten bij een priester hun mond kunnen afwissen en zeggen: ‘Ik heb niets gedaan.’ Niet alleen maakt dat hen extra brutaal om het hele jaar door te zondigen. Ook maken ze zicht de rest van het jaar niet druk om de biecht. Ze zuchten nooit naar God, ze komen nooit tot inkeer. Ze stapelen zonde op zonde, totdat ze – zo denken ze – alle zonden in één keer uitspuwen. En als ze die uitgespuwd hebben, denken ze dat ze van hun last verlost zijn. Ze denken dat ze het oordeel van God hebben afgenomen en aan een priester hebben gegeven en dat ze God ertoe gebracht hebben hun zonden te vergeten, als ze die verteld hebben aan een priester.
Bovendien, wie kijkt er vol vreugde naar uit als de dag van de biecht eraan komt? Wie gaat enthousiast biechten? Wie komt niet tegen zijn zin en tegenspartelend, alsof hij met een touw om zijn hals naar de gevangenis gesleept wordt? Misschien vormen alleen de priesters een uitzondering. Zij vertellen elkaar wederzijds over hun misdaden. Zo vermaken ze elkaar alsof het grappige verhalen zijn. Ik zal niet veel papier verknoeien door op te noemen van welke afschuwelijke monsterachtigheden de individuele, geheime biecht krioelt. Ik zeg alleen: was het onbezonnen van die heilige man om vanwege één gerucht van ontucht de biecht te verbannen uit de kerk, of beter uit de herinnering van de zijnen? Zo niet, dan weten we wat ons te doen staat. Want tegenwoordig zijn er talloze gevallen van ontucht, echtbreuk, incest en prostitutie.
Bestellen?
