Deze vorm van schuldbelijdenis hoort in de kerk met een vaste regelmaat plaats te vinden. Bovendien hoort deze vorm van schuldbelijdenis buiten die regelmaat op een speciale manier gebruikt te worden, als het volk soms samen verstrikt raakt in een zonde. Een voorbeeld van die tweede categorie vormt de officiële schuldbelijdenis die heel het volk aflegt onder leiding van Ezra en Nehemia. Nehemia 9 Want de lange ballingschap, de verwoesting van de stad Jeruzalem en de tempel en het uiteenvallen van de godsdienst was voor hen allemaal samen de straf geweest voor hun verraad. Daarom konden ze de zegen van de bevrijding pas erkennen zoals het hoorde, als ze eerst verklaarden dat ze schuldig waren.
En het maakt niet uit of er in een gemeente soms enkele mensen onschuldig zijn. Want ze zijn ledematen van een zwak en ziek lichaam. Daarom moeten ze niet pochen over hun gezondheid. Sterker nog, het is onmogelijk dat ze niet een beetje besmet zijn en daarom niet ook zelf een deel van de schuld dragen.
Telkens als we getroffen worden door pest, oorlog, onvruchtbaarheid of enig ander onheil, is het onze plicht om te vluchten in rouwen, vasten en andere tekenen van onze schuld. En dan mogen we de schuldbelijdenis zelf niet nalaten. Daar is het andere allemaal van afhankelijk.
De regelmatige schuldbelijdenis heeft de Heer zelf aanbevolen. Maar ook los daarvan zal niemand met gezond verstand die durven afkeuren als hij erover nagedacht heeft hoe nuttig die is. Want in alle heilige samenkomsten komen we God en de engelen onder ogen. Hoe moeten we dan anders beginnen dan met erkennen dat we dat niet waard zijn?
‘Maar,’ zul je zeggen, ‘dat doen we in elk gebed. Want telkens als we bidden, belijden we onze zonden.’ Dat geef ik toe. Maar bedenk eens hoe zorgeloos of lui of onverschillig we zijn. Dan moet je het wel met mij eens zijn dat het een gezonde regel zou zijn als het christenvolk de gewoonte zou hebben om officieel schuld te belijden en zo getraind werd om zich te vernederen. Het ritueel dat de Heer voorschreef aan de Israëlieten, hoorde weliswaar bij de discipline van de wet. Maar toch is het op zichzelf ook voor ons van belang. En inderdaad zien we dat zuivere kerken veel hebben aan deze gewoonte: op elke dag van de Heer spreekt de voorganger namens zichzelf en namens het volk een formule uit om schuld te belijden. Daarin verklaart hij iedereen schuldig aan zonde en bidt hij de Heer om vergeving. Kortom, met deze sleutel wordt er een deur geopend om te bidden, zowel voor iedereen persoonlijk, als voor iedereen tegelijk in het openbaar.
Bestellen?
