Door middel van de effectiviteit waarmee God de uitverkorenen roept, voert Hij de redding uit waar Hij hen door zijn eeuwig plan voor bestemd heeft. En zo heeft Hij ook zijn oordelen tegen de verworpenen, waardoor Hij zijn plan met hen ten uitvoer brengt. Wat doet Hij dus met degenen die Hij geschapen heeft om het leven af te wijzen en in de dood te vergaan, als instrumenten van zijn woede en als voorbeelden van zijn strengheid? Soms berooft Hij hen van de gelegenheid om zijn Woord te horen, om hen zo op hun bestemming te laten komen. Anderen maakt Hij door de prediking van dat Woord nog blinder en dommer.
Van de eerste categorie zijn er talloos veel voorbeelden. Laat ik er toch één uitkiezen dat meer dan de andere opvalt en de aandacht waard is. Voordat Christus kwam, zijn er ongeveer vierduizend jaar voorbijgegaan. In die tijd heeft God het licht van zijn reddende leer verborgen gehouden voor alle heidenen.
Misschien reageert iemand dat Hij hen niet in de grote zegen heeft laten delen omdat Hij vond dat ze die niet waard waren. Dan zeg ik dat hun nakomelingen die niets méér waard waren. Behalve aan onze eigen ervaring hebben we daarvoor als getuige genoeg aan Maleachi. Die berispt hen om hun ongeloof, dat vermengd was met grovere godslastering. Toch verkondigt hij dat hun verlosser zal komen. Maleachi 4 (3:19-24) Waarom wordt die verlosser dan wel aan de nakomelingen gegeven en niet aan hun voorouders? Je kwelt je tevergeefs als je zou proberen hier een reden voor te vinden die uitgaat boven Gods verborgen en onnaspeurlijke plan.
En we hoeven niet bang te zijn dat de een of andere leerling van Porphyrius1 Gods rechtvaardigheid ongestraft zou beschuldigen, zelfs al reageer ik niet om die te verdedigen. Want ik verzeker dat niemand onverdiend verloren gaat en dat het het werk is van Gods onverdiende goedheid dat sommigen verlost worden. Daarmee heb ik meer dan genoeg gezegd om de glorie van Gods eer te laten schitteren. Onze uitvluchten heeft Hij niet nodig.
De hoogste rechter maakt dus ruim baan voor zijn voorbestemming als Hij degenen die Hij voor eens en voor altijd verworpen heeft, niet laat delen in zijn licht en in hun blindheid laat zitten.
Van de tweede categorie zijn er elke dag bewijzen en ook vind je er veel in de Schrift. Honderd mensen horen dezelfde preek. Twintig nemen die aan, klaar om te gehoorzamen. De anderen beschouwen die als waardeloos. Ze lachen erom, drijven er de spot mee of walgen ervan.
Misschien reageert iemand dat dat verschil het gevolg is van hun boosaardigheid en verdorvenheid. Maar daarmee ben je er nog niet. Want ook het hart van de anderen zou door dezelfde boosaardigheid in beslag genomen worden, als God het niet corrigeerde door zijn goedheid. Daarom zullen we altijd in verwarring raken, tenzij het woord van Paulus ons te hulp komt: ‘Wie maakt jou anders?’ 1 Korinthiërs 4:7 Daarmee geeft hij aan dat de een niet boven de ander uitsteekt dankzij zijn eigen goede eigenschappen, maar alleen dankzij Gods genade.
1Porphyrius (ca. 300), Griekse filosoof uit Tyrus.
Bestellen?
