3.20.33 – Bidden in de volkstaal

0
215

En daaruit blijkt ook duidelijk dat de openbare gebeden bij Latijn-sprekenden niet in het Grieks uitgesproken moeten worden en bij de Fransen en Engelsen niet in het Latijn. Zo gebeurt het tot nu toe wel overal. Maar het moet in de volkstaal, die iedereen in de samenkomst begrijpen kan. Want heel de kerk hoort erdoor opgebouwd te worden. Maar aan een geluid dat ze niet kan begrijpen, heeft de kerk niets.

En als je geen rekening houdt met liefde of menselijk gevoel, moet je je toch in elk geval een beetje laten beïnvloeden door het gezag van Paulus. Zijn woorden zijn ondubbelzinnig. Hij zegt: ‘Als je zegent met de geest, hoe zal iemand die in de positie van een leek verkeert “amen” kunnen zeggen op je zegen? Hij weet immers niet wat je zegt? Want je zegent wel, maar de ander wordt niet opgebouwd.’ 1 Korinthiërs 14:16-17 Wie kan zich dan voldoende verwonderen over de tomeloze brutaliteit van de pausgezinden? De apostel verzet zich er openlijk tegen en toch deinzen zij er niet voor terug om langdradige gebeden te laten weergalmen in een vreemde taal! Soms verstaan ze er zelf geen enkel woord van en ze willen niet dat anderen er iets van begrijpen.

Maar Paulus schrijft ons voor om het anders te doen. Hij zegt: ‘Want dan? Ik zal wel bidden met de Geest, maar ik zal ook bidden met het verstand. Ik zal wel zingen met de Geest, maar ik zal ook zingen met het verstand.’ 1 Korinthiërs 14:15 Met het woord ‘Geest’ bedoelt hij de speciale gave van de talen. Sommigen die deze gave gekregen hadden, misbruikten die. Want ze maakten die los van het verstand, dat wil zeggen: van het begrijpen.

Maar we moeten volledig beseffen: het kan niet anders, niet in het openbaar en niet in het persoonlijk gebed, of tong zonder hart vindt God heel erg.

Bovendien moeten we beseffen dat het verstand opgewekt moet worden door vurige gedachten, zodat het verstand verder reikt dan alles wat door de tong kan worden uitgedrukt.

Ten slotte moeten we beseffen dat voor persoonlijk gebed de tong helemaal niet nodig is. Behalve dan voor zover het innerlijk besef niet sterk genoeg is om zichzelf op te wekken, of voor zover het verstand zo hevig opgewekt wordt dat de tong daardoor gaat spreken. De beste gebeden gebeuren immers stilzwijgend. Maar toch gebeurt het vaak dat de emoties van de geest zo sterk opgewekt worden, dat de tong als vanzelf gaat spreken en de andere ledematen gaan gebaren. Zo kwam het natuurlijk dat Hanna zo onduidelijk fluisterde 1 Samuël 1:13 en alle heiligen ervaren zoiets steeds weer bij zichzelf, als ze losbarsten in hakkelend en verbrokkeld spreken.

Wat betreft de lichamelijke gebaren die we altijd gebruiken als we bidden, zoals knielen en het ontbloten van het hoofd: daardoor trainen we ons om te proberen nog meer eerbied voor God te bereiken.

Bestellen?

Reageren

Schrijf hier je reactie.
Vul hier alsjeblieft je naam in