Ik ontken niet dat veel dingen voor ons nu nog impliciet zijn en blijven, omdat we omringd zijn door onwetendheid. Dat verandert pas als we de last van het vlees hebben afgelegd en dichter bij Gods aanwezigheid gekomen zijn. In zulke dingen kunnen we ons oordeel maar het beste opschorten en moed houden om de eenheid van de kerk te bewaren. Maar het is heel absurd om dit als excuus te gebruiken om onwetendheid aangelengd met nederigheid te bestempelen als geloof. Want geloof bestaat uit het kennen van God en Christus, Johannes 17:3 niet uit eerbied voor de kerk.
En we zien wat voor doolhof de scholastici met dat impliciete geloof voor zichzelf gecreëerd hebben. Ondeskundige mensen grijpen zonder onderscheid alle mogelijke dingen die hun namens de kerk worden opgedrongen aan als goddelijke uitspraken. Zelfs de vreemdste dwalingen! En toch verontschuldigen de scholastici die onbezonnen goedgelovigheid, ook al is het onvermijdelijk dat je zo je ondergang tegemoet gaat. Want het maakt hun niet uit wat de mensen eigenlijk precies geloven. Als ze het maar doen onder deze voorwaarde: dat de kerk het ook gelooft. Zo doen ze net alsof dwaling waarheid bevat, duisternis licht en onwetendheid juiste kennis.
Maar om niet nog langer bezig te blijven om dit te weerleggen, roep ik de lezer alleen op om deze dingen eens te vergelijken met wat ik leer. Want de waarheid is zo duidelijk dat deze dingen daardoor vanzelf weerlegd worden. De scholastici vragen zich immers niet af of vele restjes onwetendheid impliciet geloof kunnen bevatten. Ze bepalen gewoon dat je op de juiste manier gelooft als je in onwetendheid bent afgestompt en dat jezelf ook toestaat. Als je maar instemt met het gezag van de kerk en met wat de kerk vindt van dingen die je zelf niet weet. Alsof de Schrift niet overal leert dat geloof gepaard gaat met inzicht.
Bestellen?
