Net als zoveel ander kwaad moeten we dit kwaad dus de scholastische theologen van de Sorbonne-universiteit in Parijs aanrekenen. Zij hebben Christus als het ware verstopt achter een gordijn. Maar als we Hem niet rechtstreeks kunnen zien, raken we aan het dwalen door vele doolhoven. De scholastici hebben niet alleen heel de betekenis van het geloof afgezwakt en onderuitgehaald door hun onduidelijke definitie. Ze hebben ook een verzinsel gefabriceerd met hun ‘impliciet’ – of ‘omhuld’ – geloof. Met die naam tooien ze een zeer grove onwetendheid en zo laten ze het arme, ongelukkige volk door hun misleiding een vreselijke ondergang tegemoet gaan. Sterker nog, om openlijk en eerlijk te zeggen waar het op staat: dit verzinsel begraaft echt geloof niet alleen. Het verwoest het volledig!

Is dát geloven, dat je er niets van begrijpt, als je je in je opvattingen maar gehoorzaam onderwerpt aan de kerk? Geloof bestaat niet uit onwetendheid, maar uit kennis! En dan niet alleen kennis van God, maar ook van wat God wil. We worden immers niet gered op basis van onze bereidheid om alles als waarheid te accepteren wat de kerk maar voorschrijft, of omdat wij aan de kerk onze taak overdragen om de waarheid te onderzoeken en te leren kennen. We worden gered als we erkennen dat God onze genadige Vader is, dankzij de verzoening die Christus tot stand gebracht heeft, en dat Christus ons gegeven is als rechtvaardigheid, heiliging en leven. Door dit te weten en niet door onze opvattingen te onderwerpen, krijgen we volgens mij toegang tot het koninkrijk van de hemel.
Want de apostel Paulus zegt dat we met het hart geloven om rechtvaardig te worden en met de mond belijden om gered te worden. Romeinen 10:10 Daarmee geeft hij aan dat het niet genoeg is om met een impliciet geloof iets te geloven wat je niet begrijpt en ook niet onderzoekt. Hij eist een expliciete erkenning van Gods goedheid, want daarin ligt onze rechtvaardigheid.