In de tweede plaats, ook al zou het mogelijk zijn dat wij enkele volledig zuivere en volmaakte daden verrichten, dan nog is één zonde genoeg om elke herinnering aan eerdere rechtvaardigheid uit te wissen, zoals de profeet Ezechiël zegt. Ezechiël 18:24 En Jacobus is het daarmee eens. Hij zegt: ‘Wie op één punt struikelt, is schuldig aan alles.’ Jacobus 2:10 Maar dit sterfelijke leven is nooit rein of vrij van zonden. De rechtvaardigheid die we verdiend zouden hebben, wordt dus steeds weer door latere zonden bedorven. Zo zou onze rechtvaardigheid onderdrukt en vernietigd worden. Ze zou God nooit onder ogen komen en ons nooit als rechtvaardigheid toegerekend worden.
Kortom, als het gaat over de rechtvaardigheid van onze daden, moeten we niet kijken naar wat we doen volgens de wet, maar naar wat ons geboden is te doen. Dus als we rechtvaardigheid zoeken op basis van de wet, heeft het geen zin als we één of twee daden tevoorschijn halen. Nee, we moeten onophoudelijk gehoorzaam zijn aan de wet.
Daarom kent God ons de vergeving van zonden waar ik het over gehad heb niet slechts eenmaal toe om ons te rechtvaardigen. Het is niet de bedoeling dat we, nadat we vergeving gekregen hebben voor ons vroegere leven, vervolgens rechtvaardigheid zouden zoeken in de wet. Velen zijn zo dwaas te denken dat het wel zo is. Maar dat zou ons alleen maar valse hoop opleveren. Het zou ons uitlachen en bespotten. Want zolang we gekleed zijn in dit vlees, is volmaaktheid voor ons onbereikbaar. En de wet kondigt alleen dood en oordeel aan aan iedereen die geen volmaakte rechtvaardigheid heeft kunnen bereiken met zijn daden. Dus zal de wet altijd reden hebben om ons aan te klagen en te beschuldigen, als Gods barmhartigheid dat niet voorkwam. Hij moet ons steeds opnieuw vrijspreken door continu onze zonden te vergeven.
Daarom staat altijd vast wat ik in het begin gezegd heb: als we beoordeeld worden naar wat we zelf waard zijn, zijn we met al onze daden en pogingen, wat we ook bedenken of ondernemen, de dood en de ondergang waard.
Bestellen?
