Laten we nu onderzoeken hoe waar het is wat ik gezegd heb in de definitie: dat de rechtvaardigheid door geloof een verzoening met God is die alleen bestaat uit de vergeving van onze zonden.
We moeten steeds terugkeren naar het basisprincipe dat Gods woede rust op alle mensen, zolang ze volhouden om zondaren te zijn. Jesaja heeft dat heel mooi duidelijk gemaakt met deze woorden: ‘De hand van de Heer is niet ingekort, zodat Hij niet zou kunnen verlossen, en zijn oor wordt niet gehinderd, zodat hij niet zou kunnen horen. Maar jullie onrechtvaardigheid heeft scheiding gemaakt tussen jullie en jullie God en jullie zonden hebben zijn gelaat voor jullie verborgen. Daarom luistert Hij niet.’ Jesaja 59:1-2 We horen dat zonde een scheiding is tussen de mens en God en dat God zijn ogen van de zondaar afkeert. Dat kan ook niet anders, want het past niet bij zijn rechtvaardigheid dat Hij iets te maken zou hebben met zonde.
Daarom leert de apostel Paulus dat de mens Gods vijand is, Romeinen 5:8 totdat hij door Christus weer in genade wordt aangenomen. Er wordt dus gezegd dat God rechtvaardigt wie Hij aanneemt om met Hem verbonden te zijn. Want Hij kan niet iemand in genade aannemen of één met zich maken als Hij hem niet eerst van een zondaar in een rechtvaardige verandert.
En daar voeg ik aan toe dat dat gebeurt door de vergeving van de zonden. Want als degenen die de Heer met zich verzoend heeft beoordeeld zouden worden naar hun daden, zouden ze nog steeds zondaren blijken te zijn. Terwijl ze toch van zonde bevrijd en rein horen te zijn.
Dus staat vast dat degenen die God omhelst alleen maar rechtvaardig worden doordat hun zonden vergeven zijn. Alleen zo worden ze gezuiverd en gereinigd van hun vuilheid. Zo’n rechtvaardigheid kunnen we dus met één woord noemen: vergeving van zonden.
Bestellen?
