Als ik zeg dat dit de betekenis van de wet is, dan geef ik daarmee geen nieuwe uitleg van mijzelf. Ik volg dan Christus, de beste uitlegger van de wet. Mattheüs 5:21-48 De farizeeën hadden het volk geïnfecteerd met het verdorven idee dat je de wet vervult als je in je uiterlijke daden niets doet dat in strijd is met de wet. Christus weerlegt deze zeer gevaarlijke dwaling en verklaart dat een onkuise blik op een getrouwde vrouw al ontucht is. Hij getuigt dat wie zijn broer haat een moordenaar is. 1 Johannes 3:15 Want wie alleen in zijn hart woedend is, klaagt Hij aan voor de rechtbank. Wie door mopperen of klagen laat merken dat hij woedend is, klaagt Hij aan bij de raad. En wie door schelden of vloeken openlijk lucht geeft aan zijn woede, klaagt Hij aan in de hel.
Er zijn mensen die het anders zien. Zij stellen het voor alsof Christus een tweede Mozes was: de wetgever van de wet van het evangelie. Hij zou aangevuld hebben wat er aan de wet van Mozes ontbrak. Daaruit is het wijdverbreide idee ontstaan dat de wet van het evangelie volmaakt is en de oude wet ver overtreft. Dat is in veel opzichten een levensgevaarlijk idee! Als ik straks de kernpunten opsom van de geboden van Mozes, zal vanzelf blijken dat dit idee Gods wet brandmerkt met een onverdiende belediging. Want dit idee bevat de impliciete beschuldiging dat de aartsvaders qua heiligheid net huichelaars waren. En dit idee voert ons af van de enige en eeuwige norm van rechtvaardigheid.
Maar het is heel gemakkelijk om deze dwaling te weerleggen. Ze denken immers dat Christus iets aan de wet toevoegt. Maar Hij herstelt de wet alleen maar in haar ongeschonden toestand. Want Hij bevrijdt de wet van de leugens van de farizeeën, die de wet verduisterden. Hij zuivert de wet van hun zuurdesem, die de wet besmette. Mattheüs 16:6, Marcus 8:15; Lucas 12:1
Bestellen?
