Voor de Joden maakt het in ere houden van een van de zeven dagen deze eeuwige pauze zichtbaar. En om ervoor te zorgen dat ze met extra grote eerbied die dag zouden houden, heeft de Heer zelf het goede voorbeeld gegeven. Want om een mens zijn best te laten doen, maakt het nogal wat uit als hij weet dat hij zijn schepper probeert te imiteren.
Misschien zoekt iemand een verborgen betekenis in het getal zeven. In de Schrift is dat het getal van de volmaaktheid. Daarom kunnen we zeggen dat dit getal niet voor niets gekozen is om de eeuwigheid aan te duiden. Dat Mozes zijn beschrijving van de opeenvolging van dagen en nachten ermee besluit dat de Heer rustte van zijn werk, ondersteunt dit. Genesis 2:3 Er kan ook nog een andere plausibele betekenis van het getal worden aangevoerd: dat de Heer heeft aangegeven dat de sabbat pas volmaakt zal zijn als de laatste dag gekomen is. Want hier beginnen we al met onze gelukkige rust. En we boeken elke dag vooruitgang in die rust. Maar we voeren nog continu strijd met ons vlees. Daarom zal de rust pas volmaakt zijn als het woord van Jesaja vervuld is over de ene nieuwe maan die volgt op de andere nieuwe maan en over de ene sabbat die volgt op de andere sabbat. Jesaja 66:23 Oftewel: pas als God alles zal zijn in allen. 1 Korinthiërs 15:28
Het lijkt er dus op dat de Heer door middel van de zevende dag voor zijn volk de toekomstige volmaaktheid heeft afgebeeld van zijn sabbat op de laatste dag. Door continu de sabbat te overdenken moesten de Joden hun hele leven lang deze volmaaktheid nastreven.
Bestellen?
