Denk eraan dat je de sabbat heiligt. Zes dagen mag je werken en al je arbeid verrichten. Maar de zevende dag is de sabbat van Jehova, je God. Op die dag mag je geen werk doen …
De bedoeling van dit gebod is dat we dood moeten zijn voor eigen begeerten en werken en moeten nadenken over de dingen van Gods koninkrijk. Exodus 20:8-10 En in dat nadenken moeten we ons trainen op de manieren die Hij bepaald heeft. Maar dit gebod moet op een speciale manier bekeken worden, anders dan de andere geboden. Daarom is hier bij de uitleg een andere indeling nodig.
De oude kerkvaders noemen dit gebod steeds een schaduwachtig gebod. Want dit gebod gaat over het uiterlijk in ere houden van een dag. Maar dat in ere houden is met de komst van Christus afgeschaft, samen met de andere vormen. En daarin hebben ze gelijk. Maar ze behandelen deze kwestie maar voor de helft. Daarom moet ik bij de bespreking van dit gebod dieper afsteken. We moeten drie redenen bekijken waar dit gebod naar mijn idee op gebaseerd is.
Want in de eerste plaats heeft de wetgever met de rust op de zevende dag voor het volk Israël de geestelijke rust willen afbeelden. Door die geestelijke rust moeten de gelovigen afzien van hun eigen werk om God in hen te laten werken.
In de tweede plaats heeft de wetgever gewild dat er een vaste dag zou zijn waarop de gelovigen zouden samenkomen om te luisteren naar de wet en om de rituelen uit te voeren. Of in elk geval een dag die ze speciaal zouden wijden aan het overdenken van zijn werken, om zich door de herinnering daaraan te trainen in vroomheid.
In de derde plaats vond Hij dat slaven en mensen die leefden onder het gezag van anderen een rustdag moesten krijgen. Dan zouden ze zich even kunnen ontspannen van hun werk.
