Maar we moeten een meer betrouwbare uitleg zoeken over Christus’ afdaling in de hel, buiten de geloofsbelijdenis om. En zo’n uitleg vinden we in Gods Woord, niet alleen heilig en vroom, maar ook vol heerlijke troost. Christus zou niets tot stand gebracht hebben als Hij alleen een lichamelijke dood gestorven had. Hij moest daarnaast ook de strengheid van Gods wraak voelen, om Gods woede op te vangen en aan zijn rechtvaardig oordeel te voldoen. En daarom moest Hij als het ware een gevecht van man tegen man leveren tegen de legermachten van de hel en de verschrikking van de eeuwige dood.
Kort hiervóór heb ik uit de profeet Jesaja geciteerd dat op Hem de straf gelegd was die ons vrede brengt, dat de Vader Hem geslagen heeft om onze zonden en dat Hij verbrijzeld is om onze zwakheden. Jesaja 53:5-6 Daarom geeft de profeet aan dat Christus in plaats van de zondaren is aangesteld als een borg en dus als een schuldenaar. Hij moest elke straf betalen en voldoen die van hen geëist moest worden. De enige uitzondering was dat de weeën van de dood Hem niet konden vasthouden. Handelingen 2:24 Dus is het niet zo vreemd dat er over Hem gezegd wordt dat Hij is neergedaald in de hel. Want Hij heeft de dood doorstaan die God in zijn woede oplegt aan zondaren.
En het is veel te flauw, zelfs belachelijk dat sommigen tegenwerpen dat dat de omgekeerde volgorde is. Volgens hen is het absurd dat na het artikel over de begrafenis dit artikel komt, over iets dat daarvóór gebeurd is. Want eerst is behandeld wat Christus geleden heeft voor het oog van de mensen. En terecht wordt er daarna het onzichtbare en niet te bevatten oordeel aan toegevoegd dat Hij voor het oog van God doorstaan heeft. Want we moeten weten dat Christus niet alleen zijn lichaam heeft prijsgegeven om voor onze verlossing te betalen. Hij heeft ook nog een andere, grotere en hogere prijs betaald: met zijn ziel heeft Hij de vreselijke kwellingen doorstaan van een veroordeeld en verloren mens.
