En daarom hebben sommige filosofen in het verleden de mens niet ten onrechte een microkosmos – ‘een wereld in het klein’ – genoemd. Want de mens vormt een zeldzaam bewijs van Gods macht, goedheid en wijsheid. De mens bevat genoeg wonderen om onze gedachten bezig te houden, als we het maar willen zien.
Paulus wijst erop dat zelfs blinden God kunnen tasten. En hij voegt er meteen aan toe dat Hij niet ver weg is. Want ieder voelt immers zonder twijfel in zich de hemelse genade waardoor hij leeft en beweegt. Handelingen 17:27-28 Maar als we om God te vinden niet verder hoeven te zoeken dan onszelf, hoe valt het dan ooit te vergeven als iemand zo laks is dat hij geen zin heeft om in zichzelf af te dalen?
David prijst kort Gods wonderbare naam en schoonheid, die overal schitteren. Meteen daarop roept hij uit: ‘Wat is de mens, dat U aan hem denkt?’ En: ‘Uit de mond van kleine kinderen en zuigelingen hebt U een sterk fundament gelegd.’ Psalm 8:3-5 Daarmee zegt hij dus dat niet alleen het menselijk geslacht als geheel een heldere spiegel vormt van Gods werken. Ook kleine kinderen kunnen al heel welsprekend zijn roem verkondigen, zelfs al liggen ze nog aan de borst van hun moeder. Daar zijn dus zeker geen andere redenaars voor nodig. Daarom aarzelt David ook niet om hun mond als het ware te mobiliseren in de strijd. Ze zijn al prima in staat om de dwaasheid te weerleggen van mensen die in hun duivelse hoogmoed Gods naam willen uitdoven.
Daarom citeert Paulus ook Aratus,1 als hij zegt dat wij uit God voortkomen. Handelingen 17:28 Want door ons zo mooi te versieren, laat God zien dat Hij onze Vader is. Ook heidense dichters noemden Hem daarom de vader van de mensen. Dat was blijkbaar de algemene opvatting, omdat de ervaring hun dat leerde.
Maar niemand zal zich graag uit eigen beweging in gehoorzaamheid aan God wijden. Dat doe je alleen als je zijn vaderlijke liefde geproefd hebt en zo door Hem gelokt bent om Hem van jouw kant lief te hebben en te dienen.
1Aratus († 240 v. Chr.), Griekse dichter.
Bestellen?
