Tevergeefs branden er dus in het bouwwerk van de wereld zoveel lampen om ons de glorie van de maker te laten zien. Ze beschijnen ons van alle kanten, maar toch zijn zij alleen niet voldoende om ons op de juiste weg te leiden. Ze wekken vast wel een paar vonkjes op, maar die worden gedoofd voor ze helder licht kunnen geven.
Als de apostel de tijdelijke dingen afbeeldingen noemt van de onzichtbare dingen, voegt hij er daarom meteen aan toe dat we door geloof begrijpen dat ze door het Woord van God tot stand gebracht zijn. Hebreeën 11:3 Daarmee wil hij zeggen dat de onzichtbare God wel door zulke tonelen zichtbaar gemaakt wordt, maar dat wij die met onze ogen niet kunnen doorgronden. Deze tonelen moeten eerst verlicht worden door een openbaring van God in ons, door middel van geloof.
En als Paulus leert dat de schepping van de wereld ons openbaart wat we over God moeten weten, Romeinen 1:19 dan bedoelt hij daarmee niet dat mensen intelligent genoeg zijn om die openbaring ook te begrijpen. Hij laat juist zien dat die openbaring er alleen maar voor zorgt dat mensen geen excuus hebben. En ergens anders zegt hij wel dat God niet ver weg is, omdat Hij in ons woont. Handelingen 17:27 Maar in weer een andere passage leert hij ook wat het doel is van die nabijheid. In vroegere tijden, zegt hij, heeft de Heer de heidenen hun eigen gang laten gaan. Maar toch liet Hij niet na om goed te doen. Hij gaf regen uit de hemel, Hij gaf vruchtbare tijden en Hij gaf de mensen een overvloed aan eten en vreugde. Handelingen 14:16-17
God heeft dus geen getuige meer nodig. Want door talrijke blijken van zijn welwillendheid heeft hij de mensen op allerlei manieren gelokt om Hem te leren kennen. Maar toch houden zij niet op hun eigen gang te gaan en hun dodelijke dwalingen te volgen.
Bestellen?
