Uit de heilige geschiedenis blijkt ook niet dat Gods besluiten worden opgeheven. Er wordt wel verteld dat aan de inwoners van Ninevé de ondergang wordt kwijtgescholden die hun al was aangekondigd. En dat Hizkia’s leven werd verlengd, hoewel hem was aangekondigd dat hij zou sterven. Maar als je vindt dat Gods besluiten daarmee zijn opgeheven, heb je een dwaze voorstelling van zulke aankondigingen.
De aankondigingen stellen simpelweg wat er zal gebeuren. Maar uit de afloop blijkt dat ze een impliciete voorwaarde bevatten. Want waarom stuurde de Heer Jona naar de inwoners van Ninevé en liet Hij hun de ondergang van de stad bekendmaken? Waarom kondigde Hij via Jesaja aan Hizkia aan dat hij zou sterven? Hij had zowel de inwoners van Ninevé als Hizkia kunnen laten omkomen zonder hun te laten weten welke ramp hen zou treffen. Zijn bedoeling was dus niet dat ze van tevoren zouden weten dat ze zouden sterven en dat ver van tevoren zouden zien aankomen. Hij had een andere bedoeling. Ongetwijfeld wilde Hij dat ze níet zouden omkomen. Dus dat Jona profeteert dat Ninevé over veertig dagen zal vergaan, gebeurt met de bedoeling dat Ninevé niet zal vergaan. Dat Hizkia de hoop op een langer leven ontnomen wordt, gebeurt met de bedoeling dat hij een langer leven zal krijgen. Wie ziet nu niet dat de Heer door zulke dreigementen degenen die Hij aan het schrikken maakte, wilde opwekken tot bekering? Hij wilde dat ze zouden ontkomen aan het oordeel dat ze met hun zonden verdiend hadden.
Als dit waar is, brengt de aard van de omstandigheden ons ertoe om in enkel een dreigement een impliciete voorwaarde te horen. En dat wordt ook bevestigd door vergelijkbare voorbeelden. Als de Heer koning Abimelech berispt omdat hij Abraham zijn vrouw afgepakt heeft, gebruikt Hij deze woorden: ‘Je zult sterven omwille van die vrouw die je genomen hebt, want ze is al met een man getrouwd.’ Genesis 20:3 Maar nadat Abimelech zich verontschuldigd heeft, zegt God dit: ‘Geef die vrouw terug aan haar man, want hij is een profeet. Hij zal voor je bidden. Dan zul je in leven blijven. Maar als je haar niet teruggeeft, dan moet je weten dat je zeker zult sterven, jij en alles wat je hebt.’ Genesis 20:7 Zie je wel dat God met de eerste aankondiging Abimelech flink aan het schrikken maakt om hem aan te sporen zijn gedrag te corrigeren? Maar dat God pas met de tweede aankondiging duidelijk onthult wat Hij wil?
Ook op andere plaatsen in de Schrift gaat het zo. Daar moet je dus niet uit opmaken dat er iets wordt afgedaan aan Gods eerste besluit, omdat Hij geen gevolg geeft aan wat Hij had aangekondigd. Als de Heer straf aankondigt, spoort Hij degenen die Hij wil sparen aan om zich te bekeren. Zo baant Hij juist de weg voor zijn eeuwig besluit. Hij verandert niets aan wat Hij wil of zelfs maar aan wat Hij zegt. Alleen, Hij spelt niet woord voor woord uit wat we toch gemakkelijk kunnen begrijpen. Want de uitspraak van Jesaja moet waar blijven: ‘De HEER van de legermachten heeft het besloten. Wie zal het dan kunnen verijdelen? Zijn hand is uitgestrekt. Wie zal die dan afwenden?’ Jesaja 14:27
Bestellen?
